Τι σημαίνει αυτός ο περίεργος συνδιασμός λέξεων; Είναι μια λέξη που καθιερώθηκε διεθνώς κατ' αρχήν από τους ανώνιμους αλκοολικούς.Ήταν ένας τρόπος να εκφράσουν τον τρόπο σχέσης τους με το φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.Την ορολογία χρεισιμοποιούν σήμερα και οι ψυχολόγοι για μια ομάδα ασθενών τους, τους καταθληπτικούς.
Οι Co-Eξαρτημένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους μέσω των άλλων.
Ζητάω και δίνω την ευθύνη για ότι μου συμβαίνει στους άλλους. Π.χ., ήπια και μέθυσα γιατί μου φέρθηκες απάνθρωπα, είμαι ευτυχισμένη γιατί μ' αγαπάς αλλά θα είμαι δυστυχισμένη αν δεν μ' αγαπάς. Και χίλια άλλα παραδείγματα που περνάνε μέσα μας σαν κάτι το τελείως φυσιολογικό.
Αν επιτρέψω στους άλλους να καθορίζουν το πώς νοιώθω, μπαίνω αναγκαστικά και στην δεύτερη φάση. Πρέπει να ελέγχω κάθε μου πράξη, ώστε να λάβω αυτό που περιμένω. Πάλι παράδειγμα: Κάνω πάντα αυτό που θέλει ο άντρας μου, για να μ'αγαπάει.
Κι έρχεται η τρίτη φάση. Παρόλα όσα κάνω δεν παίρνω αυτό που περιμένω!Και τι κάνω;
Βράζω από θυμό, απογοήτευση και ξεσπάω: π.χ. Σου έδωσα τα πάντα, έγινα δούλα σου κι εσυ με απατάς, με κάνεις δυστυχισμένη!
Δεν μας έμαθαν όμως ότι εμείς είμαστε πρώτα απ' όλα υπεύθυνοι για μας!
Αν αγαπάω και φροντίζω εμένα μπορώ να δώσω και να πάρω περισσότερα!
Άν αγαπάω και φροντίζω εμένα θα είμαι ευτυχισμένη χωρίς εξάρτηση απο κάτι η κάποιον!
Αν αγαπάω και φροντίζω εμένα θα μπορώ να αγαπήσω και τους άλλους χωρίς να τους πνίγω.
Κοιτάξτε κάθε πρωί στον καθρέφτη και ρωτήστε: Τι θέλεις σήμερα κορίτσι μου;
Αν δεν μπορείτε να το κάνετε αμέσως υποσχεθείτε στον εαυτό σας να το κάνετε σύντομα.
Καλό μήνα σε όλες
την αγάπη μου χωρίς αντίτιμο,
κι αν δεν σας αρέσουν αυτά που λέω δεν φταίω εγώ αλλά η ψυχοθεραπεύτριά μου, που μου είπε μια μέρα: Χέσε όλους τους άλλους , κάνε αυτό που κάνει σε σένα καλό!
Είμαι σε καλό δρόμο....που θα πάει δεν θα τελειώσει η δυσκοίλια!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Αχ, τι μου θύμισες Μαρία μου με το co-εξαρτημένοι! Θυμάμαι πως όταν ήμουν νήπιο, όταν οι γονείς μου τσακώνονταν μονίμως εγώ έφταιγα και όχι εκείνοι που ήταν ενήλικοι. Άβυσσος η ψυχή των ανώριμων ανθρώπων... Καλή συνέχεια και να ακολουθείς το ένστικτό σου στη πορεία προς την ανάκαμψη. Φιλιά!
Υ.Γ. Ε, όχι και κλαίμε μωρέ, τι είμαστε η Μάρθα Βούρτση live???
Εγώ πάντα στην φάση πως για όλα φταίω εγώ ... Ποτέ δεν ρίχνω ευθύνες στους άλλους... Μάλλον πρέπει να ισορροπήσω κάποια στιγμή... Είμαι σε καλό δρόμο πάντως, σταμάτησα να νιώθω θυμό για τον εαυτό μου... Καλή εβδομάδα εύχομαι !
Πολύ ευαίσθητο άρθρο. Πρέπει κι εμείς να βοηθάμε και όχι μόνο να λυπόμαστε ή να στέκουμε μακριά. Πρέπει να σταματήσει η διαφήμιση κάθε αλκοολούχου όταν ήδη στα πρόθυρα αλκοολισμού είναι νέοι από τα 18 και αρχίζουν να πίνουν από τα 13. Κάθε μπαράκι στο σκρίνιό μας αποτελεί διαφήμιση του ποτού. Κάθε υοζάκι το μεσημέρι ή στην ταβέρνα είναι διαφήμιση.
Τι σου φταίνε φίλε μου τα μπαράκια και οι διαφημισεις; Πιάσε τους γονείς απο τ'αυτια!Δεν αποφασίζουμε και διατάσουμε με τα παιδιά, συζητάμε με επιχειρήματα.
Δεν τα φορτώνουμε με τα αποθημένα μας, αναγνωρίζουμε ότι είναι ξεχωριστά άτομα.Να είσαι γονιός και άνθρωπος δυστιχώς δεν μαθαίνετε στα σχολεία αλλά στο πανεπιστήμιο της ζωής και μέσα στην οικογένεια.Θα κάνουμε λάθη, αλλά άθελα μας και πάντα με αγάπη και κατανόηση κι όλα θα πανε καλά!
Βασικά δεν είπα κάτι διαφορετικό. Οι γονείς φταίνε που δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν. Είμαι κατά τον απαγορεύσεων (και το διατράνωσα και σε σχολείο για το θέμα των κινητών τηλεφώνων πρόσφατα). Είναι θέμα διαπαιδαγώγησης από το σπίτι αρχικά και από το σχολείο -όσο μπορούμε πια. Οι διαφημίσεις στην τηλεόραση επηρεάζουν και χρειάζεται ειδική μέριμνα -όπως εξάλλου και με τα παιχνίδια.
Δημοσίευση σχολίου