ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ AΥΤΟΝΟΜΙΑ 2007

Σε λιγότερο από έναν μήνα θα γίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονια η Autonomia EXPO, στις 16, 17 και 18 Μαΐου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η μεγάλη αυθεντική έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών για την αναπηρία, την αποκατάσταση, την ανεξάρτητη διαβίωση, την αισθητική και τον πολιτισμό που τολμά και δημιουργεί μαζί με την αναπηρία ως εμπειρία και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής. Η έκθεση διοργανώνεται από το Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και το www.DISABLED.GR. Τώρα λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία να διηγηθώ το ταξίδι μου στην Αθηνά και τις εντυπώσεις μου από την περσινή Autonomia EXPO. Πέμπτη πήρα το καράβι από Ηράκλειο για Πειραιά, κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου συνέβησαν διάφορα που αφορούν θέματα προσβασιμότητας και ελλιπή εκπαίδευσης του πληρώματος σε στοιχειώδη ζητήματα ΑμεΑ. Στην Autonomia EXPO δεν θα έβλεπα μόνο συγκεντρωμένα όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που βελτιώνουν σε πρακτικό αλλά και σε αισθητικό επίπεδο την ζωή των ατόμων που ζουν υπό συνθήκες αναπηρίας. Θα συναντούσα άτομα που γνώρισα και επικοινωνούσαμε μέσω του ιντερνετ και του http://www.disabled.gr/ και κυρίως εκτιμούσα πολλά χρόνια. Όπως φαντάζεστε μέχρι το απόγευμα που θα πήγαινα στην έκθεση η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στο αποκορύφωμα. Από το ίδιο πρωί κιόλας είχαμε κανονίσει, μέσω μηνυμάτων, να βρεθούμε στον εκθεσιακό χώρο με μερικά από αυτά τα άτομα. Έφτασα στο Ειρήνης και Φίλιας, ομολογώ με κάποια καθυστέρηση, και αφού κατέβασαν οι γονείς μου το ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο, προχώρησα .Η συγκίνηση μου όμως δεν περιγράφεται όταν είδα να με περιμένει στην είσοδο ο Σταυρος. Ένα άτομο για το οποίο είναι τιμή μου που είμαι φίλη του. Ίσως ο ίδιος να μην θεώρησε σπουδαία αυτή την κίνηση όμως για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία.Το πρώτο περίπτερο φυσικά ήταν του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, με τα ευγενέστατα κορίτσια του. Ξέρει τι κάνει ο Βουλγαρόπουλος...Πιάσαμε την συζήτηση για λίγο, αφού συστηθήκαμε πρώτα. Κόσμος ερχόταν συνεχώς. Προχωρούσα αργά προς στα μέσα, χαζεύοντας αριστερά και δεξιά τα περίπτερα. Πρώτη φορά έβλεπα τόσα προϊόντα για την αναπηρία. Αμαξίδια χειροκίνητα και ηλεκτροκίνητα, είτε απλά είτε με κάθε λογής αξεσουάρ. Το μάτι μου έπεσε σε ένα ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο για παιδάκια. Μου ήλθε στο μυαλό μια συζήτηση που είχα κάνει πρόσφατα η οποία αφορούσε αν τα παιδία επιτρέπεται να χρησιμοποιούν ηλεκτρικά καρότσια. Το κοίταζα και χαμογέλασα με θλίψη. Είχα περάσει πολύ χρόνο για να πείσω τον συνομιλητή μου για το αυτονόητο. Ότι δηλ τα παιδια με κινητικά προβλήματα μπορούν κάλλιστα και με ασφάλεια να χειρίζονται ηλεκτρικά αμαξιδια. Αν έβλεπε το συγκεκριμένο, μικρό μεγέθους με τα ζωηρά χρώματα του να το δοκιμάζει ένα ξανθουλικο κοριτσάκι που κοίταζε παιχνιδιάρικα τους γονείς του σίγουρα θα κοπτόταν όλες οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις του. Σε κάθε περίπτερο υπήρχαν εξειδικευμένοι άνθρωποι που σου λύνανε οποιαδήποτε απορία είχες για τα προϊόντα τους ή τις υπηρεσίες που πρόσφεραν. Παρέμεινα αρκετή ώρα σε ένα περίπτερο μιας νέας μεθόδου θεραπείας βομβαρδίζοντας τους ανθρώπους με ερωτήσεις. Η άμεση επαφή μου έδωσε την ευκαιρία να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για αυτή την μέθοδο, για την οποία είχα μάθει είτε από τρίτους είτε από το ιντερνετ. Το αν βρήκα αυτή την θεραπεία ΄΄καλή΄΄ ή όχι δεν έχει σημασία. Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Το σημαντικό είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία, μέσω της έκθεσης, να ενημερωθώ προσωπικά για αυτή την μέθοδο. Πιο κάτω βρήκα την εταιρία που είχα πάρει το αμαξιδιο μου. Επιτέλους έβλεπα τους ανθρώπους που μιλούσα είτε τηλεφωνικά είτε μέσω εμαιλ (η εταιρεία έχει την έδρα στην Θεσσαλονίκη) κατά την παραγγελιά του καροτσιού αλλά και μετέπειτα. Κάνανε ένα μίνι έλεγχο στο καρότσι μου, συζητήσαμε για την ενδεχόμενη αγορά ενός αναβατοριου πισίνας από το σύλλογο που είμαι γραμματέας. Εκείνη την ώρα κτύπησε το κινητό μου. Ήταν η κολλητή μου (μια φίλια που είχε δημιουργηθεί από το φόρουμ και το τσατ του περιοδικού, έχει αντέξει στο χρόνο, με κοινές διακοπές και όχι μόνο) με περίμενε στην αίθουσα που γινόταν η ημερίδα με θέμα σεξ και αναπηρία. Το Αναπηρία Τώρα αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουμε στο φόρουμ του http://www.disabled.gr/ μιλούσαμε πάντα ανοικτά για την σεξουαλικότητα υπό συνθήκες αναπηρίας και επιμέρους θέματα. Σε μια κοινωνία που δυστυχώς το σεξ υπό συνθήκες αναπηρίας παραμένει ταμπού η διοργάνωση μιας τέτοια ημερίδας είναι το λιγότερο ανατρεπτική. Με συντονιστής τον Βουλγαροπουλο και ομιλητές τον Βαλλιανάτο, έναν σεξολόγος και μια κοινωνιολόγος (αν θυμάμαι καλά) η ημερίδα εξελικτικέ σε μια συζήτηση χωρίς ψετοσεμνοτηφιες με το κοινό. Πολλά άτομα με αναπηρίες ΄΄ανοίχτηκαν΄΄ και προχώρησαν σε μια κατάθεση ψυχή. Μίλησαν για ευαίσθητα θέματα όπως η σεξουαλική επιθυμία, η αυτοϊκανοποίηση, το δικαίωμα για τεκνοποίηση και οι ρατσιστικές αντιδράσεις στο ερωτικό τομέα. Όλα αυτά στηριγμένα όχι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά μέσα από προσωπικά βιώματα. Δεν θα ξεχάσω ένα νεαρό με ελαφριά νοητική στέρηση που πήρε το λόγο και αφηγήθηκε την άσχημη αντίδραση των γωνιών του (καταλαβαίνετε τι εννοώ) όταν αντιλήφθηκαν πως αυτοϊκανοποίονταν. Πόσο πίσω μπορεί να είμαστε σαν χώρα όταν μερικοί γονείς αδυνατούν να δουν τις ανάγκες (μια από τις βασικότερες στην συγκεκριμένη περίπτωση) των παιδιών τους? Ακόμα και τώρα που φέρνω στο νου μου αυτόν τον νεαρό ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό μου.Μια γυναίκα παντρεμένη με παιδία που είναι σε καρότσι μας αφηγήθηκε ένα περιστατικό που ένας συνάδελφο της (μπορούμε να πούμε και έτσι...οποίοι ήσασταν εκεί καταλαβαίνετε γιατί το λέω έτσι), άνθρωπος μορφωμένος ο οποίος καθορίζει το μέλλον μας, αναρωτήθηκε αν τα παιδία της είναι υιοθετημένα. Δεν σκέφτηκε καθόλου πως η συγκεκριμένη γυναίκα , αλλά και οποιαδήποτε γυναίκα που είναι σε αναπηρικό αμαξιδιο, έχει μια φυσιολογική σεξουαλική ζωή και κατά επέκταση μπορεί να φέρει στο κόσμο παιδία...Ευτυχώς το αντιμετώπισε με χιούμορ. Η πρώτη μέρα της επίσκεψη μου στην AUTONOMIA EXPO 2007 τελειώνει εδώ. Την δεύτερη μέρα στην Αθηνά έκανα ΄΄απιστίες΄΄ στην έκθεσης...Εντάξει είπαμε ο κυρίως λόγος που ανέβηκα ήταν η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ EXPO αλλά μια που ήμουν Αθηνά θα ήταν άδικο να μην κάνω και μια βόλτα στα καταστήματα. Την Κυριακή θα φεύγαμε…δυστυχώς. Έπρεπε να είμαστε 6 ηώρα στον Πειραιά και προηγουμένως ήθελα να ξαναπεράσω από την AYTONOMIA EXPO. Επειδή φτάσαμε εκεί λίγο καθυστερημένα δεν κατέβασα το αμαξιδιο, πήγα περπατώντας μέχρι την είσοδο και από εκεί πήρα ένα χειροκίνητο αμαξιδιο που διέθεταν το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ. Σε αυτή την γρήγορη βόλτα εντόπισα και πήρα ένα κάθισμα μπάνιου υπέροχο. Το τοποθετείς στην μπανιέρα κάθεσαι, πατάς ένα κουμπάκι και κατεβαίνει χαμηλά, όταν τελειώσεις το μπάνιο σου πατάς το αντίθετο κουμπάκι σε ανεβάζει και βγαίνεις σαν κύρια. Επίσης είδα και φίλους καλούς όπως τον Χρηστό , την Χαρουλιτσα μου και φυσικά τον γλυκό μου Σταυρο. Εννοείται και τον Βουλγαροπουλου που έτρεχε πανικόβλητος πάνω κάτω στην έκθεση με μια φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό. Ιδού και μια από τις φωτογραφίες στην ημερίδα για το σεξ. Βλέπετε αυτή που έχει τον ένα ωμό έξω? (τι πρόστυχη!!!)... η αφεντιά μου είναι. Όσοι έχετε την δυνατότητα να πάτε στη φετινή ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΕΧΡΟ αξίζει τον κόπο, εγώ δυστυχώς εξαιτίας αμελημένων υποχρεώσεων δεν θα πάω. Ελπίζω του χρόνου να είμαι εκεί. Πραγματικά όταν ξεκίνησα αυτό το ποστ δεν περίμενα πως είχα να γράψω τόσα πολλά και μάλιστα ένα χρόνο μετά....Ίσως αυτή είναι μια απόδειξη ότι η περσινή έκθεση ήταν επιτυχημένη.