Με αφορμή την ανάρτηση της Μαριαλένας ( και ασχέτως του για ποιό λόγω το ανάρτησε :-) ), καθώς και των σχολίων που διάβασα, θα ήθελα να καταθέσω ένα πρόσφατο δίδαγμα που έτυχε να βιώσω :
Παρακολουθούσα ένα σεμινάριο ( ημερίδα για την ακρίβεια) περί θεμάτων τύπου και κάποια στιγμή πήρε το λόγο ένας Έλληνας επικοινωνιολόγος που είχε σπουδάσει στην Αμερική ( νομίζω στο Χάρβαρντ, αν θυμάμαι καλά ).
Μας λέει λοιπόν αυτός ο κύριος το εξής :
"Φανταστείτε ότι πάτε σε ένα ιχθυοπωλείο το πρωί και δίνετε λεφτά στον ιχθυοπώλη για να σας δώσει ψάρια.
Γυρνάτε σπίτι, τα μαγειρεύετε, τα τρώτε και μετά , για να χωνέψετε, ανοίγετε την τηλεόραση και παρακολουθείτε μία εκπομπή, άσχετα άν σας αρέσει ή όχι ( πχ το σόου που ανέφερε η Μαριαλένα )."
Και θέτει ο επικοινωνιολόγος το εξής ερώτημα στο ακροατήριο :
"Θέλω να μου πείτε κύριοι, ποιος νομίζετε οτι είναι ο ιχθυοπώλης, ποιος ο πελάτης και ποιος το ψάρι , όταν ανοίγετε την τηλεόραση?"
Όλοι όσοι απαντήσαν δέχτηκαν ότι ο ιχθυοπώλης είναι ο παραγωγός της εκπομπής ή ο ιδιοκτήτης του καναλιού, ο πελάτης εμείς που βλέπουμε την εκπομπή και το ψάρι, είναι η ίδια η εκπομπή ή όσοι συμμετέχουν σε αυτή. Λογικό?
Ναι κατα τη γνώμη μου.
"Κι όμως κύριοι " λέει ο διαλέκτης, " η πραγματικότητα είναι διαφορετική: ο ιχθυοπώλης είναι όντως ο ιδιοκτήτης του καναλιού, όμως ο πελάτης είναι οι διαφημιστικές εταιρίες και το ψάρι...ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ!"
Κόκκαλο εμείς........
10 σχόλια:
Το ψάρι είμαστε σίγουρα εμείς αγαπητέ μου, οι θεατές, οι παθητικοί δέκτες των τεκταινομένων, αλλά όποιοι από εμάς θέλουν να λέγονται σκεπτόμενοι άνθρωποι και αισθάνονται πως αυτά που μας σερβίρουν στην τηλεόραση ως θέαμα δεν μας καλύπτουν, κάνουμε αυτό που είπε και ο Φοίβος στο σχόλιό του στο ποστ μου:
Διαλέγουμε τι θα δούμε και γιατί θα το δούμε και έχουμε την επιλογή να αλλάξουμε κανάλι ή να κλείσουμε τη τηλεόραση σε αυτά που μας δυσαρεστούν, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας ή μας υποβιβάζουν. Δικαίωμα και επιλογή μας είναι αντί για ψάρια να είμαστε τουλάχιστον δελφίνια!
Μαλλον φίλε μου το κοινό του ιντελεκτουάλε που σπούδασε στο Χαρβααρντ(ισως)είχε τον εγκέφαλο του ψαριού!(Λειτουργει για 3-4 λεπτά μόνο)
Και γιατί παρακαλώ μείνατε κόκκαλο?
Και φυσικά οι ανεγκέφαλες ψαρούκλες είμαστε εμείς που καθόμαστε και παρακολουθούμε στο χαζοκούτι την κάθε μ.....α του κάθε ανεγκέφαλου γοβιού που θέλει να μεταλλαχτεί σε μεγαλοκαρχαρία.
Γιατί καλά μου παιδιά δεν το κλείνετε δια παντός το χαζόκουτο?
Εχει κι άλλα όμορφα η ζωή από την ενασχόληση με το Αμέρικαν ντρήμ.(Αμερικάνικες μαλακίες ήθελα να πω)...
Σωστά μιλήσατε, και δεν είπατε κάτι στο οποίο θα διαφωνούσε οποιοσδήποτε νοήμων.
Κι όμως....
να μαστε στους ανώνυμους να σχολιαζουμε αυτο που μας σερβιραν οι γοβιοί...
Τελικά δεν είναι τόσο ευκολο όσο ακούγεται?!?....
Yγ προς παναγιώτα : ευχαριστω για την κολακεία. Θα αρχίσω να χρονομετρώ...
A!!Δεν ήταν κολακεία(χα-χα)Εγώ χρονομετρώ χρόνια τα 3-4 λεπτά του ψαρίσιου εγκεφάλου μου!Απο τότε που έκλεισα για πάντα την Τ.Β.δείχνει μισό δευτερόλεπτο παραπάνω!
Συμφωνώ με τον Enicolo
δεν αξίζει ούτε να συζητάμε το παρόν.
Εχει καταντήσει αηδία πιά!!
Τώρα για το τεστ του ειδήμονα? Ουδέν σχόλιο.
πάντως το ψάρι σίγουρα οι θεατές που είναι προς βρώσιν των .... άλλων¨-(
..."παιδιά" , αυτόν τον καημένο τον ειδήμονα, το "τεστ" του (και συνεκδοχικά το κοινό και συνεκδοχικα,...εμένα) πιστεύω ότι τον "ξευτιλίσαμε" και ,όχι τίποτα, δε θα το μάθει και ποτέ ο καημένος.Μόνο μια ανεξήγητη φαγούρα ίσως.
Αυτό που θέλω εγώ πάντως να πώ, και επειμένω γιατί νομίζω ότι ακόμα δεν κατάφερα να το εκφράσω σωστά, είναι ακριβώς ότι η διαπίστωση του προφανούς είναι η παγίδα. Οι μοχθηροί (αλλα όχι λιγότερο έξυπνοι από εμάς) media τεχνοκράτες, εκμεταλλεύονται αυτή την αλλαζονία που από τη φύση μας έχουμε να χαιρόμαστε με τις ...διαπιστώσεις μας ενώ μας διαφεύγει κάτι λιγότερο προφανές αλλά σημαντικότερο.
Όλοι μας χαιρόμαστε που διαπιστώνουμε ότι μας πουλάνε φούμαρα, και είμαστε πολύ περηφανοι που το καταλάβαμε και νιώθουμε πολύ καλά.Αυτή μας η χαρά ίσως είναι που μας εμποδίζει να μην σνομπάρουμε τον "ειδήμονα" και να προβληματιστούμε γιατί αφού τα καταλαβαίνουμε όλα τόσο ωραία,εξακολουθούμε να ...βλέπουμε.
Είναι σαν το τσιγάρο : "...ξέρω ότι είναι κακό και δεν θα ξανακαπνίσω...".Κι όμως αγαπητέ καπνιστή , ξανακαπνίζεις.
Τέλος πάντων, ...δεν θέλω να υποτιμήσω την καλιεργημένη και "ψαγμένη" σκέψη μου, αλλά (μεταξύ μας μάγκες)η αντιμετώπιση τύπου "...να τα χέσω τα πτυχία του, εγώ έχω καταλάβει τι παίζει, σιγά και τι μας είπε ο καραγκιόζης, κλπ" και παράλληλα να αποτελώ τον μέσο όρο του δείγματος που μελετά αυτός ο "καραγκιόζης", νομίζω ότι με κάνει ...ψάρι που χλευάζει το σκουλικάκι στο αγκίστρι πριν το χάψει. Και αυτό φαντάζομαι , σαν θέαμα, θα προκαλεί σε όλους τους πιο οξυδερκείς από εμένα, αισθήματα αντίστοιχα του ονόματος του μπλόγκ....
Νικολό
πολύ ενδιαφέρουσα άποψη αρκούντως τεκμηριωμένη.
Ειδικά το παράδειγμα με το τσιγάρο μαρεσε.
Θυμίζει τα θεάματα στο Κολοσαίο.
ολοι παραληρούσαν με τις σφαγές και τις θυσίες αλλά κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του θύματος (φυσικά)
Κανιβαλλισμός δεν λέγεται?
χα!τοσο προφανες που δε μας παει στο μυαλο!ενθουσιαστηκα τωρα.υγεια!
ενθουσιάζεσαι εύκολα πένθιμε, και δε ξέρω....βγάζεις και μια επιθετικότητα ή μου φαίνεται?
όπως και να έχει θα συμφωνήσω μαζί σου στο "υγεία" και θα επαυξήσω "κυρίως ψυχική"...
Δημοσίευση σχολίου