Σαν παραμύθι...

Μιά φορά κι έναν καιρό...
Κι ένα παλιό ζαμάνι...
Κάναν οι Τούρκοι ραμαζάνι...
Σ ένα τρύπιο καζάνι...
Και τα κομμάτια πέφτανε...
Και το ζουμί ...στεκότανε...

Καλησπέρα του παραμυθιού μας...

Κάποτε κάπου στα παράλια της Μικρασίας καθόταν ο σοφός άνθρωπος
Ναστρεντίν Χότζας στον καφενέ του λιμανιού κι έπινε το καφεδάκι του...
Ξάφνου ακούει φωνές δίπλα του απ τη θάλασσα και βλέπει τον Χαχαμίκο,
τον εβραίο τοκογλύφο, που είχε κατα λάθος πέσει στο νερό και πνιγόταν
μια και δεν ήξερε να κολυμπά, φωνάζοντας απελπισμένος για βοήθεια.

Ο Χότζας απορημένος κοίταξε γύρω του και φώναξε σε όσους χωριανούς
ήταν στον καφενέ, να τρέξουν να τον σώσουν μια και ο ίδιος δεν ήξερε να κολυμπά.
Εκείνοι αδιαφόρησαν και τον μάλωσαν κιόλας λέγοντάς του...

- Μα τί λες και είσαι και σοφός άνθρωπος Χότζα... Αυτός είναι ένας απαίσιος
τοκογλύφος που εκμεταλεύεται για λίγα γρόσια τον κόσμο, τον απομυζεί και ζει απ αυτό.
Θέλεις και να τον βοηθήσουμε? Όλοι του χρωστάμε. Άφησέ τον να πάει κατά την επιθυμία του Αλάχ...

Ο Χότζας σαν ευαίσθητος άνθρωπος που ήταν απάντησε πως παρά το ότι και ο ίδιος του χρωστούσε και αν πνιγόταν θα γλύτωνε απ το χρέος,εν τούτοις ήταν άνθρωπος και δεν θα τον άφηνε να πνιγεί. Και σ αυτόν άξιζε μια βοήθεια.

Οι χωριανοί τον κοίταξαν με απορία και κούνησαν τα κεφάλια τους διαφωνώντας από τις καρέκλες τους. Ο Χότζας σηκώθηκε, πλησίασε στην άκρη της προβλήτας και φώναξε στον πνιγόμενο δυνατά...

- Έλα, δώσε μου το χέρι σου να σε τραβήξω. Κάνε μια προσπάθεια...

Ο τοκογλύφος αρνιόταν πεισματικά...

- Όχι όχι δεν δίνω το χέρι μου...

Τότε ο Χότζας σκέφτηκε -σαν σοφός άνθρωπος που ήταν- ότι αυτός ήταν τοκογλύφος και έτσι δεν είχε μάθει να δίνει.Μόνο να παίρνει... Έτσι του φώναξε...

- Καλά λοιπόν αφού δεν δίνεις το χέρι σου τότε πάρε το δικό μου...

Πρότεινε το χέρι του όσο μπορούσε πιο μακρυά να το φτάνει ο εβραίος, κι εκείνος
απελπισμένος το έπιασε γερά και τράβηξε προσπαθώντας να έρθει έξω.
Αυτή η κίνηση έκανε τον Ναστρεντίν Χότζα -σαν ηλικιωμένος άνθρωπος που ήταν- να χάσει την ισοροπία του και να βρεθεί κι αυτός στο νερό...
Κανείς δεν σηκώθηκε να τους βοηθήσει παρά τις φωνές και τις επικλήσεις τους. Έτσι πνίγηκαν και οι δύο...



Ηθικά διδάγματα έχει πολλά η ιστορία...
Το πιό σημαντικό είναι πως δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν και δεν έχεις και το δικαίωμα να το κάνεις, αν ο ίδιος δεν επιθυμεί με ζήλο να βοηθηθεί...


Καλό μήνα να έχουμε όλοι...
Τουλάχιστον καλύτερο απ τον προηγούμενο...