Ρε παιδιά, είδα αυτή την φωτογραφία και ...απλά μου άρεσε.Για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν μου προκάλεσε απλά ένα αυθόρμητο χαμόγελο, αλλά και ένα απροσδιόριστο αίσθημα αισιοδοξίας ρε σεις.
Δεν ξέρω γιατί.....
Ίσως για την έκβαση της διαρκούς πάλης μεταξύ καλού και κακού, δικαίου και αδίκου, ανίσχυρου και ισχυρού, χαράς και λύπης, δικαίωσης και αγανάκτησης, ανακούφισης και πόνου, προόδου και οπισθοδρόμισης.
Μεταξύ του παιδιού και του κτήνους που συνηθίζουμε να κρύβουμε στα ίδια μας τα εσώψυχα...
Δεν ξέρω αν παραληρώ, αλλά τα ούρα αυτού του ..."ζουζουνιού" φαντάζουν τώρα σαν φορέας ελπίδας περισσότερο από κάτι κωλοπερίστερα που έχω βαρεθεί να βλέπω!
Και είναι και ανθρώπινα ρε γ..... τη μου!
Ίσως και να με εντυπωσιάζει τόσο πολύ η απεριόριστη ισχύς της αθωώτητας!
Ελπίζω μόνο, ο λόγος που με εντυπωσιάζει τόσο πολύ να μην είναι ...επειδή την έχω απωλέσει οριστικά.
6 σχόλια:
Χα,χα,χα!!!
Οχι μόνο να τον κατουρήσει και να τον χέσει έπρεπε ο πιτσιρικάς!
Που πας βρε παλληκάρι μ' με το όπλο?
Τι δουλειά έχεις σε ξένη χώρα?
Αλλά ...κατάλαβα.Αμερικανάκι είσαι μάλλον μ....α!
ο πιτσιρικας εκανε αυτο που θα θελαμε να κανουμε οι περισσοτεροι, οταν με το ετσι θελω βομβαδιζουν, σκοτωνουν αθωους στο ονομα του μαυρου χρυσου
...βέβαια δεν θελω να πολιτικολογήσω (φαντάζομαι δεν ταιριάζει και στο ύφος του μπλογκ), αλλά αγαπητές φίλες και φίλοι δεν νομίζω οτι χρειάζεται να περιοριστούμε μόνο στους Αμερικάνους (είναι φίλοι μας αλλωστε :-)) ή τους γ....εβραίους (ο καλυτερος φίλος του ανθρώπου μετά το σκύλο).
Μπορώ να φανταστώ κάτω από αυτόν τον πιτσιρικά και τα κεφάλια των εκάστοτε αφεντικών μας, της κάθε είδους ΄"ηγεσίας", των τεχνοκρατικών επιτελείων των πολυεθνικών, των τσιφλικαδων , των "ακαδημαικών", κλπ κλπ.
Πως να το πω....αυτή η φωτογραφία ίσως συμβολίζει την κυριάρχηση του αδικημένου πάνω στο άδικο γενικώς.
Συμπορευτή μου σε τούτη την σελίδα Νικολό,ούτε κι εγώ έχω πρόθεση να πολιτικολογήσω(άλλωστε πια κομματικά έβαψα τον εαυτό μου οικολογικό...και ησύχασα από τις ρεμούλες της πολιτικολογίας)
Απλά αναφέρομαι στα Αμερικανάκια γιατί αν δεν υπήρχαν κι αυτοί,οι Εβραίοι και ο κάθε λαός που αποζητά την διαφέντευση, ισως να σκεφτόταν το επόμενο βήμα αρπαγής της εξουσίας -πάντα κατά των αδυνάτων-χωρίς τους υποστηρικτές Αμέρικαν μπόυς(φίλους μας!?)
Μεγάλο το θέμα και μεγάλη η συζήτηση του πολέμου που μόνο αθώες ψυχές συνθλίβει στο πέρασμα του!
Θλίβομαι αφάνταστα με τα "έργα" ημών των ανθρώπων και είναι κι αυτός ένας λόγος, που όπως ανάφερα σε παλαιότερα σχόλια μου έκλεισα δια παντός την τηλεόραση εδώ και αρκετά χρόνια.
Και για να πούμε κάτι πιο χαρούμενο,θα ήταν ευχαρίστηση μου να σε γνωρίσω,όπως και τα άλλα μέλη, στην Κυριακάτικη συνάντηση των Α.Μ.
Καλό βράδυ εύχομαι...
Ναι αισιοδοξία και χαμόγελο και μένα που προκάλεσε.
Υπάρχει πιστέυω ένας αισιόδοξος κανόνας
"Μέσα από την αε΄ναη πάλη του καλού ενάντια στο κακο΄, του αδικημένου και του καταπιεσμένου ενάντια σε αυτούς που απάνθρωπα προσπαθούν να διαφεντέψουν, και εκεί ακριβώς που όλα μπορούν να φάινονται μαύρα και χωρίς γυρισμό, στο τέλος όλα μπορούν να ανατραπούν και έστω και αργά το δίκιο επικρατεί σαν τελικός ύστατος νικητής"
Η διαφορά ίσως έιναι, πως μέσα από αυτή τη μάχη οι κάθε είδους απώλειες γέρνουν δραματικά εις βάρος του καλού και των αδικημένων.
...σωστό , αλλά με μία επιφύλαξη ( η οποία πιθανώς να αποτελεί και τη παγίδα για όσους "διαλέγουν" το κακό ή για όσους διαλέγουν το "καλό" αλλά απογοητεύονται γρήγορα) : οι απώλειες , κατά τη γνώμη μου, χωρίζονται α) στις ορατές, εύκολες να υπολογιστούν εξ αρχής , τις άμεσες, τις εύκολα αντιληπτές από το μέσο νου, και
β) στις έμμεσες, τις κρυφές , αυτές που μπορούν να διαπιστωθούν μόνο εκ των υστέρων αλλά "πονάνε" εξίσου, ίσως και πολλαπλάσια.
Τις πρώτες εύκολα μπορούμε να τις καταγράψουμε. Η επιφύλαξη αφορά τη δεύτερη κατηγορία.
Δημοσίευση σχολίου