ΣΤΟΧΟΙ μιας ΠΑΤΡΙΔΑΣ....

Διάβαζα τις προάλλες ένα έγγραφο που αφορά την διοίκηση επιχειρήσεων και γενικά την επιχειρησιακή έρευνα . Για όσους δε γνωρίζουν, η επιχειρησιακή έρευνα είναι η επιστήμη που επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα "πως να πουλήσεις τη μάνα σου με το μέγιστο δυνατό κέρδος".Αυτή η επιστήμη αναπτύχθηκε περίπου κατά τον Β ΠΠ και, αν κρίνω το παγκόσμιο κέρδος σε σχέση με τον αριθμό των πωληθέντων μανάδων τα τελευταία 50 χρόνια , δεν πάει και πολύ καλά....

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που έλεγε το έγγραφο, χοντρικά, ήταν ότι ο βέλτιστος τρόπος να βελτιώσεις μια επιχείρηση ή , γενικά, ένα σύστημα , είναι η στρατηγική σχεδίαση και η εν συνεχεία, η πιστή εφαρμογή της. Και αυτό γίνεται μόνο θέτοντας συγκεκριμένους στόχους με συγκεκριμένους χρόνους ολοκλήρωσης.

Εκεί που θέλω να καταλήξω ( όχι δεν είναι να σας κάνω να αγαπήσετε την επιχειρησιακή έρευνα ) είναι ότι αυτός είναι και ένας καλός τρόπος να διαπιστώσουμε, να επαληθεύσουμε και να περιγράψουμε το χάλι της χώρας μας τα τελευταία χρόνια. Παρακολουθόντας τους στόχους που κατά καιρούς τίθενται από τις ηγεσίες της χώρας.

Συγκεκριμένα, θα περίμενε κάποιος , σε ένα υγειές σύστημα, οι στόχοι να ακολουθούν αύξουσα πορεία. Δηλαδή να τίθενται στόχοι, να επιτυγχάνονται (έστω σε ένα ρεαλιστικό ποσοστό ) και στη συνέχεια να τίθενται νέοι πιο υψηλοί. Κάνοντας μια πρόχειρη αναδρομή στους στόχους της Ελλάδας, αυτό ΔΕΝ συμβαίνει :

πριν είκοσι χρόνια άκουγα σαν στόχους "τα περήφανα γηρατειά", "την δωρεάν παιδεία", "τα χρυσά κουτάλια", "την μείωση του δημόσιου ελλέιματος" , "τη μείωση του πληθωρισμού", " την διαφάνεια", "την μείωση της ανεργείας", "την καταδίκη των καταχραστών" , "αποτελεσματική καταπολέμηση πυρκαιών", "την εξυγείανση του ΟΤΕ και της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ", κλπ.

Σήμερα ακούω σαν στόχους "να μην μειωθούν πολύ οι συντάξεις", "να μην αυξηθούν πολύ τα χρόνια ώς τη σύνταξη", "να μην χειροτερέψει πολύ η παιδεία", να "μην κλείσουν πολλά νοσοκομεία", "να μην αυξηθεί υπερβολικά το έλλειμα", "να μην αυξηθεί ανεξέλεγκτα ο πληθωρισμός", "να συγκρατηθεί η αναξιοκρατεία","να μην αυξηθεί κι άλλο η ανεργεία", "να εντοπιστούν οι καταχραστές", " να αποζημιωθούν οι καμμένοι", "να πουληθεί όσο καλύτερα γίνεται ο ΟΤΕ και η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ",κλπ.

Έχω τρομοκρατηθεί μάγκες μου γιατί με αυτό το ρυθμό, φαντάζομαι τα παιδιά μας σε είκοσι χρόνια να ακούνε από τους ηγέτες τους στόχους όπως : "να μην πεθαίνουν στο δρόμο οι άνθρωποι , αλλά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους", "να μπορεί να βρεί δουλειά σαν εργάτης τουλάχιστον ο ένας στους χίλιους απόφοιτους πανεπιστημίου", "να μην αυξάνονται οι τιμές πάνω από το δεκαπλάσιο των περυσινών", "οι καταχραστές να μην καταχράζονται πάνω από το 80% των κεφαλαίων που διαχειρίζονται", " οι μαθητές να διδάσκονται τουλάχιστον να μιλάνε Ελληνικά πριν αποφοιτήσουν","να πηγαίνει πυροσβεστικό όχημα τουλάχιστον σε σπίτια που καίγονται και έχουν μωρά και εγκύους μέσα" , " να μην πωληθεί το δικαίωμα αναπνοής στην Επικράτεια", κλπ.

Ή μήπως θα έπρεπε να θέσουν οι επικεφαλής μας από τώρα αυτούς τους στόχους? .............