Καλησπέρα συνταξιδιώτες. Περνούσα με ένα φίλο μου με το αμάξι απ' τα Ιλίσια, όπου μεγάλωσε. Εκείνη την ώρα μιλούσαμε για τις σχέσεις και την αγάπη. Εκείνος μου μιλούσε με απόλυτη κυνικότητα. Όταν περάσαμε, όμως, κοντά από το σπίτι όπου μεγάλωσε, είδε σε μια αυλή κάτι παιδιά να παίζουν, και το βλέμμα του γέμισε νοσταλγία, και κόντεψε να δακρύσει. Εκείνη τη στιγμή, μου φάνηκε ότι κατάφερα να δω, κάτω από τον κυνικό ενήλικα, ένα αδικημένο παιδί.
Αυτό το περιστατικό μου έδωσε αφορμή και έγραψα αυτό το ποίημα, έχοντας στο μυαλό μου το φίλο μου, αλλά βάζοντας ονόματα και πρόσωπα από τη δική μου παιδική ηλικία. Ελπιζω να σας αρέσει, και συγνώμη που αλλάζω το κλίμα του blog.
Ο Φίλος σας, το Τέταρτο Κουτάβι
Τα παιδιά απ' τα Ιλίσια
Είκοσι πέντε- λίγα- χρόνια έψαξα τη γνώση,
είκοσι πέντε- τόσα λίγα να βαραίνουν μια ψυχή
σαν ένα ατσάλινο φορτίο, που ακάνθινοι δεσμοί
το συγκρατούν σ' ένα κορμί που 'χει ματώσει.
Παιδί να ακούς τις μουσικές, να βλέπεις τα άστρα,
χίλιες φωνές στα κύματα να σε καλούν εκεί
σε χώρες που έχει ο άνθρωπος στο νου πριν γεννηθεί,
να ανεβαίνεις σε καράβια από χρυσό στη γαστρα.
Και στις πουτάνες πατεράδες- να πηδάς συζύγους-
αυτά να βλέπεις και να κάνεις στην ενήλικη ζωή
κι από την άλλη σαν ταφόπλακα τη στείρα ηθική
πάνω σ' αυτούς που θέλουν να 'ναι απ' τους λίγους.
Δημήτρη είμαι ακόμα ως τώρα κολλητός σου-
μαζεύαμε πυγολαμπίδες και ουλές σε κάποια αυλή.
Έλσα σε φίλησα όταν ένιωθα ακόμα το φιλί-
χιλιάδες πρόσωπα ξεχνώ-θυμάμαι το δικό σου.
Μα τώρα άκουσε θλιμμένα "Σ' αγαπώ" από συνήθεια,
πλάσε στο νου σου για τεκμήρια ιστορίες ρομαντικές,
πως δεν το κάνατε εξ αρχής, μα μόλις χτες,
κι όταν χωρίζετε να λες "Μια απ' τα ίδια".
Παιδί σα γίγαντες να βλέπεις τους ανθρώπους,
στο σοβαρό τους ύφος να φαντάζεσαι εμπειρίες μυθικές,
από τυχαία λόγια τους να βρίσκεις γνώσεις κι ηθικές,
να βιάζεσαι να μπεις στον κόσμο τους , με κόπους.
Τώρα άκουσέ τους να μιλούν συνέχεια για γαμήσια,
με internet, τηλεόραση και μπάλα να μεθούν.
Άλλη γνώση γυρεύουν κι άλλη πρόκειται να βρουν-
κοιτώ με λύπη τα παιδιά απ' τα Ιλίσια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Αν και αδερφός σου και άρα υποκειμενικός,
θα σου ξαναπώ ότι χαραμίζεσαι.
Είσαι άπαιχτος και από όλους τους ποιητές και κειμενογράφους που είδα στα διάφορα μπλόγκ τους τελευταίους μήνες....είσαι τοπ.
Όποιος πει το αντίθετο, θα χει να κανει μαζί μου.
Τι λες τώρα βρε δελφέ του για υποκειμενικές κρίσεις?
Το κουταβάκι "έγραψε" και τύφλα νάχουν οι διάφοροι που αναμασούν τα ίδια και τα ίδια στο όνομα της ποίησης.
Κουτάβι,προσωπικά με ξετρέλανε το ποίημα, γιατί μου θύμισε λίγο έως πολύ τον αγαπημένο μου Καρυωτάκη.
Και μην ζητάς συγγνώμη!Δεν άλλαξες το κλίμα του Μπλογκ.Το μπλογκ αυτό το κλίμα έχει στην ουσία!Ασχετα αν εμεις κάποιες φορές...ξεφεύγουμε.
Προς φίλη Παναγιώτα :
αν το τελευταιο ήταν σπόντα για μενα ξαναζητώ συγνώμη από όλους και παραδεχομαι ότι όντως ξέφυγα λίγο.
Ζητώ κατανόηση γιατί έμεινα μόνος (στο μπλόγκ )τον αύγουστο και μου τύχαν και κάτι φασαρίες και κατέληξα να ξεδίνω στο μπλόγκ (δηλ. "λείπει ο γατος και χορεύουν τα ποντίκια").
Όπως και να χει, ήρθε ο Σεπτέμβρης, όλοι στον πάγκο τους, η ρουτίνα ξανα "ρολάρει"...και ήρθε και ο κουτάβης που "αλήτευε" με αιθέριες υπάρξεις , να ξαναθυμίσει ποια τελικά είναι τα σημαντικά στη ζωή (κλασσική αξία της τέχνης).
Καλό και στρωτό χειμώνα σε όλους μας.
Φίλε Νικολο,για κανέναν δεν ήταν σπόντα,(άλλωστε είμαι από τα άτομα τα "πικρά" που τα λένε στα ίσα όλα και δεν αφήνουν λέξεις για το "ο νοων νοείτω)
Απλά χάρηκα που το κουτάβι μας θύμισε λίγη "ανώνυμη μελαγχολία)και καλά έκανε και αλήτεψε με αιθέριες υπάρξεις.Μια φορά ειν' τα νιάτα φίλε μου.
Παρεπιπτόντως και το δικό μου καλοκαίρι δεν ήταν αυτό που ήθελα αλλά δεν κατάλαβα το "όταν λείπει ο γάτος ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια"
Α...και κάτι άλλο!Πολλά είναι τα σημαντικά στην ζωή...
Κουταβάκι
Τί να πω!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Με την βοήθεια των άμεσων στιχων σου, αναγνώρισα το ποιητικό υ΄φος που η ευαισθησία του και απλότητά του μου ταιριάζει!!, ενώ φύσηξε τη σκόνη των αναμνήσεων του υποσυνέιδητού μου.
Νικολό.
Δεν θα με βρεις αντιμέτωπο (για άλλη μια φορά, ) :-))
τελικα γινομαστε καλη ηλεκτρονικη παρεα (ζητω βοηθεια να πεισω το κουταβι που αποχαιρετα για παντα το κλεινο αστυ, να μην εγκαταλειψει και το μπλογκ).
Γατος : ο σκληρός πυρηνας της ποιησης-μελαγχολίας του μπλογκ.Η βασική "πεντάδα".
Ποντίκια : ατάλαντα άτομα σαν του λόγου μου, που σηκώνουν αναρτήσεις για να εχει και μια ανανεωση το μπλογκ και σε "νεκρές " περιόδους.Ο "πάγκος".
ολοι είμαστε μάχιμοι και ΟΧΙ πάγκος!!
Κουταβάκι φύγε από την κόλαση της Αθήνας αλλά να μας έρχεσαι. Θα χαρώ πολύ να σε ξαναδώ.
Νικολό
πέισε τον τουλάχιστον ναρχεται σαν τουρίστας!!
Προσυπογράφω και εγώ με τα λεγόμενά σας φίλοι συνοδοιπόροι! Η επανεμφάνιση του Κουταβιού στη παρέα μας ήταν μια έκπληξη που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και δεν το λέμε αυτό γιατί θέλουμε να γλύψουμε τον φίλο Κουτάβι, αλλά γιατί η οπτική και η γραφή του είναι μοναδική.
Εδώ σε αυτή τη φιλόξενη σελίδα είμαστε όλοι ευπρόσδεκτοι και όλοι καλοδεχούμενοι, μιας και το ύφος και τη διάθεση τη διαμορφώνουν αυτά που αναρτούμε.
Ο μόνος κανόνας είναι να είμαστε ο εαυτός μας και να σεβόμαστε τους γύρω μας, κατά τα άλλα, η αναρχία στην ομάδα μας λειτουργεί επικοδομητικά.
Νικολό, να σαι καλά που κράτησες το μπλογκ τον Αύγουστο με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Ήταν σημαντικά αυτά που έγραφες, έννοια σου και δεν είσαι στον πάγκο!
Παναγιωτούυυυυλα, τώρα που μπήκε το φθινόπωρο και μαζεύτηκες δεν θα μας κάνεις τη τιμή να βάλεις και δικά σου ποστς να έχουμε να συζητάμε καλή μου? Έλα και έχεις μπει στα αποδυτήρια τελευταία!!!
Σάκη μου, η Αρκούδα σε ασπάζεται!
Μαρλέν
Και ο Σταυραετός σου τσιμπά τον λαιμό!
Φίλοι μου καλοί
Συμφωνώ με τον Σάκη για την φυγή του κουταβιού από την Αθήνα,Μόνο τσιμέντο,καυσαέριο και ανθρώπινη απομάκρυνση έχει να του προσφέρει το κλεινόν άστυ.
Νικολό,να χαίρεσαι που θα ανοίξει φτερά για αλλού το αδέρφι σου αλλά να μην τον χάσουμε απο την σελίδα μας.
(να του κάνουμε δώρο ένα λαπ-τοπ?)
Οσο για σένα τίμησες δεόντως το μπλογκ μας όσο εμείς είμασταν απόντες.
Μάρλεν μου,γατουλίνι σε ξέρω όχι αρκούδα(χε χε)
Λοιπόν εγώ θα σας βάζω τραγουδάκια της εποχής μου, γιατί από ποίηση είμαι κουμπούρας στο να γράψω,αλλά μ'αρέσει να διαβάζω τα όμορφα των άλλων!
Σας φιλώ φίλοι μου με αγάπη.
Παναγιώτα μου, αν φύγω από την Αθήνα θα μου κάνεις δώρο και μένα λάπτοπ? Αν είναι έτσι σου ερχομαααααι...
Βάλε ό,τι σου αρέσει φιλενάς, γιατί σε αυτή εδώ τη γωνιά του διαδικτύου, δεν έχουμε περιορισμούς ούτε και ντιρεκτίβες για το τι μας εκφράζει.
Γατούλα ναι, αλλά με κάτι νύχια και κάτι δόντια ναααα, άμα μου πατήσεις τον κάλο, έννοια σου, η αρκούδα είναι περιπαικτικό λογοπαίγνιο με τον φίλο Σάκη!
Σάκη μου, δεν ντρέπεσαι να μου τσιμπήσεις τον λαιμό κοντζάμ σταυραετός? Καλύτερα πιάσε έναν σολωμό να τον φάμε παρέα από το ποτάμι, χε,χε,χε...
Γιά κόιτα εκεί Μαριαλένα μου.
Σολωμο΄έφαγα χθές και σήμερα με το υπόλοιπο του φιλέτου η αετίνα ετοιμάζει με πατάτα σολωμοκροκετάκια.
Οχι άσχημα¨-)
Και η γαστριμαργική ικανοποίηση δεν βλαπτει ποτέ αν είναι της ποιότητας και ουχί της ποσότητας.
Αντε να δούμε κάτω από αυτό το πλαίσιο πότε θα ξανανταμώσουμε.
Μόλις χθές έμαθα ότι η Μαρίνα του Φλοίσβου, εκεί ντε που είναι ο Θερινός έχει γίνει όνειρο και είναι προσ΄βασιμη περατζάδα άπαιχτη.
Καφεδάκι, πρωί, ουζάκι, η βραδυνό φαγητό? Η όλα μαζί.
Λέω τώρα!!
Σάκη μου καλή ιδέα, ο ενθουσιασμός σου με παρασύρει και εμένα να ξανασμίξουμε όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί εν είδει "δειπνοσοφιστών" και να ανταμώσουμε τώρα που φθινοπωριάζει...
Χμ, δεν είν' κακό!
Δημοσίευση σχολίου