ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ?

Σε μια εβδομάδα είναι Χριστούγεννα!
Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, γιατί δίναν άλλη νότα στη ζωή!
Μια ανάταση ψυχής και μια ζεστασιά!
Ακόμα και μίζερος να ήσουν και γκρινιάρης, αγαπούσες όλο το κόσμο.
Τουλάχιστον είχες ένα χαμόγελο η ένα μειδίαμα στο πρόσωπο!
Περπατάω στους δρόμους φέτος και βλέπω φάτσες σκληρές και σκυθρωπές.
Φάτσες που δεν έχουν όρεξη, όχι μόνο να σου πουν καλημέρα, αλλά που δεν έχουν κουράγιο να πουν καλήμερα ούτε στον εαυτό τους.
Προτιμούν να μη σκέφτονται, γιατί αν σκεφτούν θα τρελαθούν!
Θα μου πεις τι καλό να σκεφτούν?
Σα γονιός πενθείς για τον Αλέξη.
Ένα παιδί που θα μπορούσε να ήταν δικό σου!
Σα πολίτης φοβάσαι γι αυτά που θα γίνουν για σένα χωρίς εσένα!
Σε μια δημοκρατία λίγων ινστρουχτόρων που, στο όνομα της δημοκρατίας, σου επιβάλλουν ο,τι θέλουν!
Σαν εργαζόμενος περιμένεις τη σειρά σου στην ανεργία, γιατί κάποια αφεντικά θα τη κάνουν λαμογια εν μια νυκτί, αδιαφορώντας αν εσύ ζεις!
Κι όλα αυτά που θα πάρεις για δώρο θα φύγει σε υποχρεώσεις!
Σαν Έλληνας ντρέπεσαι που ζεις σ αυτό το χώρο της Ελλάδας του σήμερα!
Που οι δολοφόνοι και οι τραμπούκοι, πληρώνουν 5 ευρώ τη μέρα και είναι ελεύθεροι γιατί είναι του κράτους!
Που σου λένε στις συλλογικές (αν υπάρχουν πια) συμβάσεις οτι το επιπλέον σε μια μάνα με τρία παιδιά είναι 5%!
ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ ΔΕ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ!!!!
Σα κάτοικος αυτής της πόλης που λέγεται Αθήνα, νοιωθεις οτι περπατάς σε βομβαρδισμένη πόλη του Ιράκ, έτσι και πας στο κέντρο!
Το γιατί?
Απλό!
Κατά τη δικιά τους ερμηνεία φταίνε 200 ανεγκέφαλα 15χρονα.
Για μένα φταίνε οι εγκέφαλοι που ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ πίσω από ανήλικα 15χρονα, οι οποίοι εδρεύουν κάπου στην Αλεξάνδρας!!!!
Σα τηλεθεατής άστα να πάνε!
Διαφημίσεις με ολίγον από σκουπίδι!
Σα καταναλωτής?
Εκεί να δεις!
Κάθε τόσο που πας super market βλέπεις τους περισσότερους να μετράνε το δεκάλεπτο!
Σα παιδί τι να περιμένεις?
Ένα δώρο από τον άι Βασίλη που θα είναι η μια γκαστρωμένη barbie, η κάνα στρατιωτακι και καμιά μπάλα!
Και μετά?
“άντε στο δωμάτιό σας να παίξετε να μας αφήσετε ήσυχους”!
Σα φοιτητής?
Μπαίνεις με το χαμόγελο στα χείλη και βγαίνεις, μετά από 5 χρόνια, ένας γερασμένος άνεργος έτοιμος να σκάσεις!
Ερωτικά?
Ζευγάρια στο δρόμο χωρίς μια αγκαλιά.
Να συζητούν μόνο τις αγωνίες τους για το αύριο!
Πως να μιλήσουν για έρωτα, όταν το αύριο δεν υπάρχει, αν δε παλέψεις περισσότερο από το Χριστό!
Κράτος σταυρωμένων!
Ξαπλωμένοι στα καρφιά μας περιμένοντας τους σταυρωτηδες να μας καρφώσουν!

Έλα μωρέ Γιώργο!
Έχουμε την υγειά μας, θα μου πεις!
Έτσι είναι.
Το μόνο που έχουμε πια είναι η ελευθερία να επιλέξουμε με τι θα κάνουμε κακό και σ αυτή!

Κάθονται μωρέ που μας κοιτάνε να υποφέρουμε, ο καθένας κουβαλώντας το δικό του σταυρό κι αυτοί μιλάνε για της πατρίδας τη μεγάλη στολή!

Wow!
Στολίστηκε το δέντρο στο Σύνταγμα!
Μόνο που φέτος το κάθε στολίδι είναι το βλέμμα του Αλέξη, το κλάμα της μάνας, το τρέξιμο του άνεργου, το γιατί του φτωχού, το γαμώτο του δεκαπενταρη, το κατεβασμένο πρόσωπο του εικοσάχρονου φοιτητή, που λέει “γιατί σπούδασα ο μακακας αφού ήταν εύκολο να πάω στο x-factor και στα 16 μου να είμαι φίρμα”?
Γιατί, γιατί, γιατί.
Κάθε κάστα ανθρώπων κι από ένα μεγάλο γιατί.
Αναπάντητο!
Αφήσαμε τη ζωή μας να μας τη ποδηγετήσουν!
Αφήσαμε τα παιδιά μας στους δρόμους να μας εκπροσωπήσουν στις κινητοποιήσεις.
Εμείς τα βλέπαμε από τη τηλεόραση και λέγαμε: “αχ και να μουν κι εγώ εκεί! Αλλά πια έχω γίνει 30ρης, 40ρης, 50ρης. Ριτααααααα δεν έχει χαρτί υγείας στη τουαλέτα. Αύριο να πάρεις αυτό το γκοφρέ που είχε προσφορά! Σκουπίζει καλά το χοντρό μας ποπό από το φαγητό και το πλατύ μας από το καναπέ”!!!
Αφήσαμε τα παιδιά μας να σπάσουν το σάπιο κι εμείς τα κατηγορήσαμε κι από πάνω.
Τα κατηγορήσαμε γιατί τα ζηλεύουμε!!!!

Αχ μωρέ φίλε είναι απλή η ζωή!
Τόσο απλή, που το μόνο που χρειάζεται είναι έρωτας και αγώνας!
Έρωτας για να ζήσουμε κι αγώνας για να περιφρουρήσουμε τον έρωτα από τους ανέραστους σταυρωτηδες μας!
Τόσο απλά!
Δοκίμασε το!!!!!

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ!
ΔΕ ΤΟ ΜΥΡΙΖΕΙΣ????