Ποιοί και τί ήταν οι 7 Νάνοι στο S/S Cyrenia?

Οπως μού'ρχεται σαν εικόνα

Το φεγγάρι χλωμό τρέχει ανάμεσα στα σύνεφα που του κάνουν τη χάρη να αφήσουν το λιγοστό του ασήμι να φωτίσει την ανταριασμένη θάλασσα. Κεντρικός Ατλαντικός. Ρότα προς το Νοτιά. Κατηφόρα στην Υδρόγειο. Κατ'ευθείαν πάνω στο αστέρι του Νοτιά ή όπως αλλιώς, στο Σταυρό του Νότου. Λίγο ΒορειοΑνατολικότερα ο Τυφώνας κατευθύνεται με διαβολική ορμή προς την Καραιβική. Ομως η μεγάλη ανταριά των ανέμων δεν είναι εκεί, είναι στην περιφέρεια του κύκλου, είναι... εδώ! Εδώ που το παλιό γκαζάδικο ,μεταλλικό κουφάρι με ένα τσούρμο ζωντανές ψυχές παλεύουν να κρατήσουν τη ρότα. Επτά μοίρες αριστερά, αλλά ...δε θέλει ζόρι. Το ξέρουν καλά οι ναυτικοί αυτό. Οχι κόντρα στα κύματα γιατί μπορεί να κόψει το σκαρί στη μέση, ακριβώς πάνω που καβατζάρεις το τεράστιο βουνό. Αστο λίγο να σε πάει αυτό, μη το ζορίζεις λοιπόν... γύρνα λίγο στο πλαι τον καιρό και ας κουνάει λίγο παρα πάνω, δεν πειράζει! Μα ετούτη την αντάρα ετούτο το βράδυ το ατέλειωτο, δεν την είχαν ξαναζήσει! Δύσκολα να υπακούσουν στους κανόνες του θηρίου. Τι με τα νερά του τί με το ζόρι, δύσκολο γίνεται το κουμάντο. Ολο το πολυεθνικό πλήρωμα στο πόδι, χτυπιούνται πανω στις λαμαρίνες. Οι μισοί στη μηχανή, και οι άλλοι βάρδιες στο κατάστρωμα που εκεί που το βλέπουν, ξαφνικά χάνονται τα στεγανά του μέσα στο μαύρο νερό και στους άσπρους αφρούς, θαρείς ότι δεν θα μπορέσει πιά να φανεί πάνω, θαρείς πως ξαφνικά κουρασμένο το μεταλλικό φέρετρο θα σημαδέψει την άβυσσο και κουρασμένο θα πάει να αναπαυτεί στον υγρό τάφο μαζί με τις ψυχές που κουβαλάει! Ο χρόνος μάλλον έχει σταματήσει, ή μήπως όχι? δεν υπάρχει χρόνος? Μήπως βρίσκεται αλλού? Μήπως είναι απλά ένας εφιάλτης? Γιατί να !! βλέπει μπροστά του τη μάνα του στο σπίτι να τον ρωτάει γιατί θέλει να φύγει και να ξενητευτεί, βλέπει τα όμορφα μάτια της αγαπημένης του, το ζεστό χώμα που ξαπλώνανε οι δυό τους στο κήπο του σπιτιού της. Ολα αυτά τα βλέπει τόσο καθαρά τόσο ζωντανά, που όλα τ'άλλα φαίνονται μακρυά να χάνονται... Δεν υπάρχει πιά αντάρα, αλμύρα να τον μαστιγώνει, κρύο να τον διαπερνά. Και νασου ξαφνικά σαν το όμορφο γλυκό παραμύθι της Χιονάτης, 7 Νάνοι χορεύουν γύρω του τραγουδώντας με αυλούς ακατάληπτα τραγούδια, νανουρίσματα, χοροπηδώντας εδώ και εκεί, και νοιώθει να σιγά σιγά να χάνεται να βυθίζεται στην πιό γλυκειά θαλπωρή, αλλά μα το Σταυρωτό του Νοτιά, δεν τον νοιάζει πιά....!!!

Η ποίηση

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
http://www.smiley.cy.net/tsymeo/poetry-3.htm
http://www.greece.org/poseidon/work/literature/wordy.html

ΟΙ 7 ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CYRENIA

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ώς τη γαλέτα.
- Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

η μελοποίηση αυτών των στίχων δεν θα μπορόυσαν να γίνουν καλύτερα από τον Θάνο Μικρούτσικο που στο πιό πάνω βίντεο εκτελεί ανεπανάληπτα ζωντανά!!
Το χαρακτηριστικό του άναρχο τζαζ ροκ παίξιμό του εκφ΄ραζει απόλυτα την αγωνία της αντάρας και της σκέψης του πρωταγωνιστή στο ποίημα.

Το ερώτημα είναι:
Ποιοί και τί ήταν οι 7 Νάνοι στο S/S Cyrenia?