Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: Μην την εξευτελίζεις, μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ'εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησίαν.
Ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική!
Προσέξτε πόσο επίκαιρο είναι!! και θα είναι
4 σχόλια:
Εκπληκτικό ποίημα Σάκη μου! Όταν το διάβασα εδώ στη γωνιά μας, με διαπέρασαν ρίγη όχι λόγω της πολιτικής πραγματικότητας, αλλά γιατί ο Αλεξανδρινός μου θύμησε κάτ που έτεινα να ξεχνάω βολικά...
Γι'αυτό είναι εκεί να μας το θυμίζει. Και εγλω κάπου ξεχασμένο το είχα μέσα μου από τα Νέα Ελληνικά που κάναμε τότε στο σχολειό, και το βρήκα μπροστά μου σε ένα παιδικό περιοδικό που ξεφύλιζα.
Χάρηκα που γράφονται ακόμα τα παλιά στα σημερινά έντυπα
Φιλία
μούλειψες τελευταία ελπίζω να διάγεις ησύχως¨-)
Και ειδικά σήμερα, Σάκη, το ανακάτεμα με τα πίτουρα ξέρεις πού οδηγεί...
Η μόνωση/μοναξιά είναι συχνά βάλσαμο για τον χαρακτήρα μας, να ενδοσκοπήσουμε απερίσπαστοι χωρίς τα παράσιτα που δημιουργούν οι "κότες" , οι "επιφανειακοί" συμπολίτες δίπλα μας. Αυτός είναι και ο απώτερος στόχος των καλόγερων πάσης θρησκείας.
Καλό βράδυ!
Συμφωνώ απολύτως Τσότσο φίλε
η ενδοσκόπιση της ψυχής μας και η ενδοσυνομιλία άπαιτεί θυσία και απομόνωση
Τώρα αν θα είναι προσωρινή άν θα είναι ισόβια αυτό είναι προσωπική επιλογή του καθενός
Πάντως ο ιδιος ο Χριστός (αλλά και ο Μωάμεθ) προτίμησαν όταν ήταν έτοιμοι να γυρίσουν και να δώσουν ότι έδωσαν.
Δημοσίευση σχολίου