Μιά κατά τύχη συνάντηση με τους Mode Plagal

Ηταν πρίν λίγα χρόνια όταν είχα πρωτοξεκινήσει να συμμετέχω στο ανοικτά σκακιστικά τουρνουά, που σε τακτά χρονικά διαστήματα διοργανώνει ο Σύλλογος μου (Σκακιστικός Ομιλος Αμπελοκήπων). Οπως έχω ξαναγράψει η εμπειρία του να έχεις ζωντανό αντίπαλο απέναντί σου δεν συγκρίνεται με τίποτα. Λυπάμαι πραγματικά πολύ που τα τελευτάια δύο χρόνια κάτι οι προπονήσεις κάτι οικογενειακά προβλήματα δεν μου αφήνουν τον ελεύθερο χρόνο τις κατάλληλες μέρες να συνεχίσω αυτή μου την απόλαυση.
Πρώτο ή δεύτερο παιχνίδι αν θυμάμαι καλά, φθάνω καθυστερημένος, και βλέπω να με περιμένει απ'έξω ένα νεαρό άτομο που αμέσως μου χαμογελάει με σχεδόν ντροπαλό χαμηλόφωνο τρόπο.
- Πρέπει να παίζουμε μαζί. Είσαι ο Σάκης?
-Ακριβώς, συγνώμη για την καθυστέρηση έχασα ένα δρομολόγιο του μετρό και ...καταλαβαίνεις....
- Αα δεν πειράζει, με λένε Αντώνη Μαράτο, ...πάμε?
-Φύγαμε

Μπαίνοντας τον παρατήρησα καλύτερα.
Ρούχα που σχεδόν έπλεαν πάνω του. Γυαλάκια σχεδόν διανοουμενίστικα, πρόχειρο φοιτητικό look αν και σίγουρα ήταν αρκετά μεγαλύτερος. Βγαλμένος κατ'ευθείαν από την νεολαία των 70's.
Δεν είχαμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα αφού κατά την διάρκεια μιάς παρτίδας δεν μιλάς με τον αντίπαλο. Πολύ ενδιαφέρουσα παρτίδα.
Δεν τον είχα ξανακούσει σαν σκακιστικό όνομα στους κύκλους, και όπως μου είπε αργότερα, ουσιαστικά τελευταία είχε ξεκινήσει αγωνιστικά να συμμετέχει, αφού όλα αυτά τα χρόνια λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων εδώ και εκεί, δεν είχε και αυτός τον χρόνο, παρ'όλο που μελετούσε στο σπίτι και έπαιζε παιχνίδια εδώ και εκεί.
Εύλογα λοιπόν τον ρώτησα αμέσως για την δουλειά του.
-Μουσικός, μου λέει
- Α πολύ ενδιαφέρον , του απαντώ ,αφού αμέσως μου έθιξε τις ευάισθητες χορδές, και το πεδίο να ανοίξουμε συζήτηση.
- Φαντάζομαι διδάσκεις σε ωδείο ή κάνεις ιδιαίτερα? ποιό είναι το όργανό σου?
- Οχι όχι , μου λέει, Είμαι μάχιμος μουσικός, ξέρεις παίζω σε συγκρότημα, ώς μπασίστας, αλλά και session εδώ και εκεί με άλλα σχήματα και σε στουντιακές δουλειές.
- Συγκρότημα? Ποιό ακριβώς?
- Δεν ξέρω αν τους έχεις ακουστά. Λέγονται Mode Plagal.
!!!
Κόκκαλο εγώ. Αν τους ήξερα λέει!!
Πρώτον έχω ότι στουντιακό εχουν κυκλοφορήσει, και τυχαία τους έχω δεί και ζωντανά σε free festival παλιά σε προ Τεχνόπολις εποχές, στο Πάρκο Ελευθερίας μιά κρύα νύχτα να τζαμάρουν με άλλα σχήματα.
Του τα λέω αυτά ενθουσιασμένος, και για το πόσο πολύ τους εκτιμώ κλπ κλπ .
Την εποχή εκείνη δεν είχα βρει ακόμη τον πρώτο τους δίσκο, τον οποίον ο Αντώνης προσφέρεται να μου τον φέρει αντιγραμμένο στον επόμενο σκακιστικό γύρο, όπως και έγινε.

Τις επόμενες φορές μου ανέφερε ότι ουσιαστικά έγιναν γνωστοί σε κάποιο φανατικό κοινό τους, μόνον από ζωντανές ηχογραφήσεις, πως κατά την διάρκεια της θητείας τους στο στρατό κινδύνεψαν να διαλύσουν, πως όλοι τους έχουν τις κανονικές δουλειές τους πλέον, και ότι ουσιαστικά αυτό που κάνουν είναι χόμπυ και αγάπη για τη μουσική.
Στο εξωτερικό είναι ίσως περισσότερο γνωστοί, και αυτό το κατάλαβαν σε ένα Ethnic Jazz Festival που είχε γίνει στην Ολλανδία πρόσφατα όπου έπαθαν την πλάκα τους με την αποδοχή στην παραδοσιακή Ελληνική μουσική και τον τρόπο που την παρουσίαζαν οι Mode Plagal, από τους ξένους μουσικούς και κοινό. Ολοι ήθελαν να τζαμάρουν μαζί τους, όπου κι αν πηγαιναν.
Μόλις είχαν έτοιμάσει ένα δίσκο συνεργασίας με το Τούρκικο συγκρότημα Bosphorus (τον οποίον μόλις είχα και εγώ αγοράσει) και μου μετέφερε πολύ ώραίες στιγμές μαζί τους στο στούντιο.
Είχε πολύ μεγάλη εκτίμηση στην Μάρθα Φριντζήλα (κι εγώ επίσης-που την θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα ποικιλότροπα ταλέντα της εποχής μας, και όχι μόνον στο τραγούδι).

Αν βρώ την παρτίδα στο αρχείο μου την παρτίδα μου εκείνη, την οποία και έχασα, θα την σχολιάσω και θα την ανεβάσω στα ποστ μου.

Δεν έτυχε να συναντηθώ με τον Αντώνη Μαράτο από τότε. Εχω όμως το κινητό του και κάθε χρόνο τουλάχιστον στη γιορτή του και την πρωτοχρονιά, του στέλνω ευχές.

Εκανα μιά μεγάλη σχετικά εισαγωγή με την τυχαία γνωριμία που είχα με τον μπασίστα Αντώνη Μαράτο των Mode Plagal.

Από τις Μουσικοθεραπείες κατεβάστε την δισκογραφία