Αποξυόμενοι, δρομείς, άλτες, κριτές και παλαιστέςΙδρώτας που έγινε νερό, στο χώμα χάθηκε της γης
Κολώνες από μάρμαρο, παρατημένες στην παλαίστρα
Δυό κυπαρίσσια, μάρτυρες στο έγκλημα του Χρόνου
Οι σκιές από τα σύννεφα σβήσαν τον ήλιο ολόγυρα
Μα οι μυρωδιές του θυμαριού παρέμειναν στ'αγέρι.
(Ιεράπολις, Μικρά Ασία)
3 σχόλια:
Τι όμορφος τόπος!!!!
:-)
..δεν μπορώ να τον φανταστώ γεμάτο τουρίστες.. ΜΠΛΙΑΧΧΧ
Πολλές φορέ ο φόβος μας γίνεται πραγματικότητα.
Λύσιππε, στην Ιεράπολη δεν πήγα, αλλά τα παράλια της Μικρασίας με συγκλόνισαν με την ομορφιά και τις αρχαιότητές τους. Έγραψα κι εγώ ένα ποίημα , στην Έφεσο, και μού έδωσες την ιδέα να το παρουσιάσω προσεχώς. Τι φοβερό, ο απόηχός του μοιάζει πολύ με τον απόηχο του δικού σου ποιήματος. καλό βράδυ.
Σ:)
Δημοσίευση σχολίου