Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006

The Calm After the Storm

Η θάλασσα εκόπασε, έπεσε και το αγέρι.
Μαζί κι ο ήλιος βούτηξε στα γαλανά νερά.

Σας αποχαιρετώ. Κάποια ταξίδια πρέπει να τα κάνει μόνος κανείς.
Αναρτήθηκε από στις

4 σχόλια:

raffinata είπε...

?????
για ποιό ταξίδι κίνησες να πας...
?????

Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006 8:13:00 μ.μ.
Λύσιππος είπε...

Δε θα ξαναγράψω εδώ, Ραφφινάτα μου. Εκλεισα μια φορά ως Εφηβος, τώρα κλείνω ως Λύσιππος.

Η απόσταση από Εκείνη που αγαπώ μου έχει βιάσει την ψυχή. Δεν αντέχω την εικονική πραγματικότητα. Είμαι ζωντανός άνθρωπος εγώ.

Δεν τα λέω για σας αυτά, μη με παρεξηγήσετε. Για τις επιλογές μου τα λέω, τις προσωπικές.

Αν, όταν, ίσως, μπορεί. Μπα, ποτέ, δε νομίζω, όχι.

Αποζητώ τη σταθερότητα. Δε θέλω άλλα μπερδέματα σε δίχτυα.

Σας φιλώ, έστω και εικονικά.

Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006 9:21:00 μ.μ.
Μαύρος Γάτος είπε...

Λύσιππε, η παρουσία σου ήταν πολύ ευγενική και ευχάριστη. Οι αποφάσεις σου και οι διαθέσεις σου σεβαστές. Μην λες όμως ποτέ "Ποτέ". Μην αυτοπεριοριστείς από τις σημερινές σου αποφάσεις. Μην κλείσεις τις θύρες.

Αν ποτέ νοιώσεις την ανάγκη να εκφραστείς, ξαναέλα. Αυτό δεν είναι το πιό όμορφο στο Ημεροδιχτείν; Ότι δεν υπάρχουν δεσμεύσεις...

Όσον αφορά Εκείνην, αν και σε καταλαβαίνω απόλυτα, να θυμάσαι, ότι η ψυχή δεν αντέχει αιώνια να πονά. Ή πάει μπροστά, ή πεθαίνει. Εγώ επε΄ζησα. Χρειάστηκε καιρός, αλλά τώρα Ζω. Σού το εύχομαι κι εσένα.

Να είσαι καλά, φίλε!

Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006 9:33:00 μ.μ.
Λύσιππος είπε...

Υπάρχει κάτι χειρότερο από την ανεκπλήρωτη αγάπη;

Ναι.

Οταν η αγάπη είναι αμοιβαία αλλά επιλέγεις άλλο δρόμο, συμβιβάζεσαι με τον κοινωνικό σου περίγυρο.

Το πρώτο το επέζησα για μία επταετία παντρεμένος. Το δεύτερο δεν μπορεί να αντέξει τόσο - ο Ερωτας ή ανθίζει ή μαραίνεται. Ποτέ δεν είναι χλιαρός, ενδιάμεσος, μισός.

Η απόσταση τα καταστρέφει όλα. Καληνύχτα σας.

Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006 9:56:00 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)