Κάποτε, ναυαγοί σε ένα νησί έκλαιγαν γιατί η φωτιά, που είχαν ανάψει για να ζεσταθούν, ξέφυγε από τον έλεγχό τους και έκαψε το ξύλινο καλύβι τους που με κόπο είχαν φτιάξει. Η απογοήτευση και η αγωνία για την επιβίωσή τους συνεχίστηκε μέχρι που η ομάδα διάσωσης, που τους έψαχνε επί μέρες, προσέγγισε το μικρό νησάκι "ειδοποιημένη" από το σήμα της φωτιάς που είδαν τα διασωστικά αεροπλάνα...
Λένε ότι η νύχτα είναι πιο μουντή και "σκληρή" λίγο πριν την αυγή. Δεν το έχω βιώσει για να έχω άποψη, ξέρω όμως ότι συχνά στη ζωή μας, αν όχι πάντα, μετά από μια "καταστροφή" της στιγμής που μας πνίγει, ακολουθεί το "χάραμα", νέες επιτυχίες, βιώματα, έρωτες, ελπίδες.
Το 2007 ήταν χρονιά, τουλάχιστον για μένα, που στη διάρκειά της διέψευσε αρκετές από τις προσδοκίες που δημιούργησε στην αυγή της πέρυσι τέτοιο καιρό. Ίσως το ίδιο να συμβαίνει με πολλούς από μας.
Ας βάλουμε όμως όλοι εμείς, οι λίγο/πολύ απογοητευμένοι, οι "ανώνυμοι μελαγχολικοί", το "μέτρο της ζωής" σαν οδηγό μας που, για το 2007, ήταν οι πυρκαγιές:
Άνθρωποι, σπίτια, ζώα κάηκαν, οι επιζώντες, μέσα στον πόνο τους για την αναπάντεχη καταστροφή που τους βρήκε, αγωνιούν τώρα για την καθημερινή επιβίωσή τους χωρίς χωράφια, σοδειά, δουλειά...Πώς άραγε να περιμένουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας τη Νέα Χρονιά;;
Εμείς , οι χωμένοι στο μικρόκοσμό μας, ΕΧΟΥΜΕ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ" ΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΑΣΤΕ;
Πρόσω ολοταχώς λοιπόν, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ για όλους μας, ας δούμε με ανοιχτά μάτια τί καλό θα μας φέρει το 2008!
(Και μην ακούτε τις βλακείες περί δίσεκτου χρόνου κλπ.)...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Μέσα από τη φωτιά αναγεννάται η ζωή και η ελπίδα.
Παγκόσμια ισορροπία το λένε. Ουδέν κακόν αμιγές καλού οι Αρχαίοι ημών, Γινγκ Γιάνγκ οι ανατολικοί φιλόσοφοι.
Γιά μένα τα δίσεκτα είναι τα καλύτερα, αν είσαι πάντα αισιόδοξος μέσα από τα άσχημα μπορείς να δεις το φώς και την ελπίδα
Καλή χρονιά σε όλους παιδιά
Αναρωτιέσαι εάν έχουμε το δικαίωμα να παραπονιόμαστε. Εγώ νομίζω ότι το έχουμε γιατί ο καθένας μας μετράει τα προβλήματά του με το δικό του μέτρο και τις εμπειρίες του. Το θέμα είναι πόσο καιρό κρατάει το κλάμα μας και ποιές πράξεις μας ακολουθούν το δίκαιο παράπονό μας...
Εγώ πιστεύω ότι η ζωή μας δίνει μαθήματα μέσα από τις αναποδιές. Εάν δεν μάθουμε, συνεχίζει να μας εκπαιδεύει (και όχι να μας παιδεύει όπως πολλοί πιστεύουνε).
Ζητούμενο λοιπόν -τουλάχιστον για μένα- είναι να πάρουμε το μάθημά μας από τις "αναποδιές" της ζωής και να προχωρήσουμε στη ζωή με ψηλά το κεφάλι αποστασιοποιημένοι από μικρότητες και μιζέριες!
Καλή Χρονιά σε όλους!!!
Αγαπητέ Τσότσο, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης στις συμφορές που πλήττουν τον κόσμο. Αν εμένα φερ' ειπείν με απασχολεί π.χ. η δουλειά μου και στεναχωριέμαι γι' αυτό, ο άλλος που έχασε ένα προσφιλές του πρόσωπο ή κάποιος που κάηκε η γη του, μπορεί να μην με συμμεριστούν ή να τους συμμεριστώ εγώ αντίστοιχα γιατί θα βιώνω το πρόβλημά μου ως το πλέον σημαντικό για εμένα αυτήν τη στιγμή.
Ναι, είναι σοβαρά αυτά που συνέβησαν αυτή τη χρονιά στη χώρα μας και αν όλοι δεν ευαισθητοποιηθούμε, τα παιδιά μας θα ζήσουν χειρότερα από ότι εμείς.
Ας ελπίσουμε πως για τον καθένα προσωπικά το 2008 θα είναι μια ευοίωνη χρονιά!
Ο καθένας μας μετρά τις συμφορές του με το πιο βαρύ ζύγι.Ποιός μπορεί να καταλάβει την απώλεια και τον πόνο του συνανθρώπου αν δεν τα ζήσει ο ίδιος?
Κι επειδή είμαι παιδί του θεού(οχι της εκκλησίας)πιστεύω πως ο Κύριος κανέναν δεν αφήνει στην άθλια μοίρα του εφ όσον ο ίδιος κοστολογεί τον εαυτό του μέσα απο την εκτίμηση της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ του.
Ευτυχισμένο το 2008 να έχουμε όλοι...
Ασφαλώς όλοι οι φίλοι έχουν δίκιο σχολιάζοντας την ανάρτησή σου. Ο καθένας έχει κάτι που τον απασχολεί περισσότερο απ΄ ότι κάποιον άλλο και το ατομικό δεν υποκύπτει στο συλλογικό, παρά μόνο αν γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. Και αυτό που συνέβη στον άλλον, πάντα νομίζω πως πρέπει, εκτός από αλληλεγγύη, να παράγει και παρηγόρηση, άλλωστε όλοι ζούμε στην ίδια "γυάλα". Νάστε καλά όλοι, μια καλή και δημιουργική χρονιά εύχομαι, ας φροντίζουμε και οι ίδιοι να την κάνουμε τέτοια. Είστε από τα καλύτερα blogs που διαβάζω.
gskapetis
Σευχαριστόυμε για τα καλά σου λόγια.
Οτι καλύτερο σου έυχομαι και εκ μέρους όλων.
προσπαθούμε εδώ να βαστάμε ψηλά τη σημαία, και εγώ ο τελευτάιος στη σειρά φιλάω τα μετόπισθεν ¨-)
Σαφώς, παίδες, ο καθένας μας μετράει τις προσδοκίες και απογοητεύσεις του ανάλογα με τις αντοχές και τις δυνάμεις του. Αυτό που θέλησα να τονίσω είναι να μην χάνουμε το "μέτρο" κοιτώντας πάντα πλάι μας και αναλογιζόμενοι το ειδικό βάρος των δικών μας δυσκολιών σε σχέση με το τί συμβαίνει στους άλλους συνανθρώπους μας.
Σάκη, καλή δύναμη και κουράγιο!
Δημήτρη
ειδικό βάρος!!
χρησιμοποιήσες την καλύτερη λέξη.
Κρίμα για σήμερα. Λυπήθηκα πολύ!!
Αλλά έτσι είναι η ζωή. Δεν μπορέις να κάνεις τίποτα άλλο από το να προχωράς μπροστά.
Ευχαρισ΄τω όλους τους Ανώνυμους και εσένα για τις ευχές .
Μόλις γύρισα από το νοσοκομείο.(ένα ζεστό πράσινο τσάι, και ύπνο που μας λείπει ) Τουλάχιστον τώρα επικοινωνεί αλλά τα προβλήματα παραμένουν δυσεπίλυτα. Αύριο το πρωί πρωί στον αγώνα πάλι.
Καλή νύχτα σε όλους
Σάκη, θα το επαναλάβουμε, μην ανησυχείς. Τελικά μόνο η Μαριαλένα μπόρεσε και ήλθε, δεν πειράζει. Καλή ξεκούραση, καλό αγώνα, καλό κουράγιο, καλή χρονιά!
@ Σάκης: Φίλε μου σε πήρα τηλέφωνο κατά τις 7 αλλά δεν απαντούσες κι έτσι σου άφησα ένα φωνητικό μήνυμα. Αν το ακούσεις έχει καλώς, αλλιώς να ξέρεις ότι όλοι σήμερα σε σκεφτόμασταν και έχεις τις ευχές και τις προσευχές μας για να ξεπεράσει ο πατέρας σου το πρόβλημά του αυτές τις μέρες.
Καλό κουράγιο σε όλη την οικογένειά σας!
Όσο για σήμερα, ήταν πολύ όμορφη η συνάντηση και την επόμενη φορά ευελπιστούμε ότι θα δώσουν το παρόν ακόμα περισσότεροι. Αννη και Δημήτρη να είστε καλά και ευχαριστώ για την ωραία παρέα σας!
Το πήρα το μήνυμά σου μαριαλένα και σ'ευχαριστώ πολύ. Ομορφο να ακούσω τη φωνόυλα σου έστω κι έτσι.
Αλλά με πέτυχες σε φάση που ήμουνα εκτός θαλάμου και δεν πρόλαβα. Συγνώμη που δεν απάντησα έστω και με sms. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να γράψω τις πιό πάνω γραμμές χθες βράδυ.
Καλή πρωτοχρονιά συναδελφοι και φίλοι.
Ναστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου