Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009
Μια ιστορία πατρικής αγάπης
Μια μικρού μήκους ταινία η οποία έχει ως κύριο θέμα την πατρική αγάπη, ένα πανέμορφο δείγμα του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Με αφορμή αυτό το φιλμ θα ήθελα να ζητήσω από όλους μας να δείχνουμε τον σεβασμό και την αγάπη που αρμόζει στους ανθρώπους αυτούς που έδωσαν ό,τι είχαν και κυρίως ό,τι δεν είχαν από την ψυχή τους για να γίνουμε εμείς σήμερα αυτό που είμαστε.
Και τέλος να θυμόμαστε πάντα πως επειδή η ζωή μας είναι πολύ μικρή γι'αυτό και πρέπει να δίνουμε την αγάπη μας σήμερα, άσχετα με τα προβλήματα που μπορεί να έχουμε, παρά να το αναβάλλουμε για το αύριο, μιας και το αύριο είναι μια υπόσχεση που μπορεί να μην έρθει ποτέ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
μα ειναι τοσο συγκινητικο! ντρεπομαι για πολλα, αλλα αυτο ειναι θεμα αρχων και αξιων...
@ exofthalmi, το πιο απλό πράγμα στον κόσμο είναι το να δίνεις αγάπη και μεις το κάνουμε καμία φορά τόσο δύσκολο. Πραγματικά είναι κρίμα..
Αγαπητή Αστερόσκονη σου εύχομαι να μπορέσεις να ανταποκριθείς σε κάτι τέτοιο, που εύχομαι να μην σου τύχει γιατί εγώ το βιώνω με δυο υπερίληκες εδώ και μερικά χρόνια.
Ο ενας στα 90 και η έτερη στα 82.
Θα μπορούσα πολλά να γράψω επί του θέματος αλλά είναι η ώρα να τους αλλάξω... πάμπερς.
Κι όσο για αγάπη....
Αστα και είναι μια άλλη πικρή ιστορία αυτή.
Και δεν είναι επί της ώρας η αφήγηση...
Καλό βράδυ να έχετε όλοι
Πραγματικά τόσο όμορφο και τόσο περιεκτικό. Μεγαλειώδες μέσα στην απλότητά του φιλμάκι!!
Ετσι όπως π΄ρπει να είναι η αγάπη σαν ανθρώπινο δώρο από τους ανθρώπους στον άνθρωπο.
Εχασα τον πατέρα μου τον περασμένο Μαιο και ....έχω συγκινηθεί πολύ ...
Παναγιώτα μου, μου έχει ήδη τύχει, και έχω χάσει και τους δύο γονείς μου πριν χρόνια. Ναι αυτά που λες τα ξέρω και τα έζησα, νοσοκομεία, πάμπερς, ανοικτές πληγές από την κατάκλυση, ξενύχτια δίπλα σε ανθρώπους που μιλούν με κόσμο που εσύ δεν βλέπεις και πολλά άλλα που ο χρόνος όσο κι αν περνά δεν τα γιατρεύει.
Δημοσίευση σχολίου