Όταν μας συμβαίνει κάτι σημαντικό κι εμείς το κοιτάμε αδιάφορα σημαίνει ότι ωριμάσαμε?
Όταν ακούμε λόγια που κάποτε ζούσαμε μόνο για να τα ακούσουμε, και τώρα δεν μας λένε τίποτε, σημαίνει ότι γίναμε κούτσουρα μέσα μας?
Όταν δεν μας τρομάζει η μοναξιά και το άδειο κρεβάτι, σημαίνει ότι γίναμε μονόχνωτοι?
Όταν η εσωτερική ηρεμία έρχεται πάνω από όλα, σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές?
Όταν μου έλεγες «μάθε να αγαπάς εσένα» ήθελες να πεις «περίμενε»?
Τώρα που βρέχει και δεν βρέχομαι, σημαίνει ότι ωρίμασα?
5 σχόλια:
Μαριώ, μέσ' στο μυαλό μου βρίσκεσαι ώρες ώρες..
Θέλω να γράψω κάτι για την αγάπη και το σχετικό ρήμα, που δε μου λενε πολλά πράγματα -σήμερα. Οχι, δεν έχω "χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους" και άλλες παπαριές. Ισα ίσα, δίνω και δίνομαι και σκορπίζομαι πολύ περισσότερο απο παλιότερα, άρα εγωϊσμός δεν παίζει εδώ πέρα. Μάλλον, το πιθανότερο δλδ, είναι πως το ρεύμα της ζωής, αυτό το ποτάμι ή ρυάκι -όπως το νιώθει κανείς- με έχει συνεπάρει... και απλώς το ακολουθώ...
:-)
α χα λοιπόν ροδιά
σε παράσυρε το ρέμα:Pp
δεν φοβάμαι να αγαπήσω ρε γμτ, μη και δεν αγαπηθώ φοβάμαι.
άντε καλημέρες
Και να βρέχει Μαριώ εσένα δεν σε πειράζει, γιατί μαθαίνεις να βλέπεις τα πράγματα πιο ρεαλιστικά, απ΄ότι βλέπω στο σημειωμά σου. Δεν είναι αναισθησία, εγώ το βλέπω σαν εξέλιξη και αναζήτηση νέων δρόμων έκφρασης στις ανάγκες σου. Προχώρα παιδί μου και μη φοβάσαι που αλλάζεις φορεσιές... Αυτό το "ν' αγαπηθώ" είναι και για μένα γόρδιος δεσμός! Το σπαθί να το λύσω ως άλλος Αλέξανδρος μόνον εγώ όμως ξέρω να το χειρίζομαι τελικά! φιλιά, Μ.
Σημαίνει, ότι πλονεσες πολύ, πάρα πολύ, Μαριώ μου...
πράγμα που σημαίνει, με την σειρά του, ότι ΑΓΑΠΗΣΕΣ, πολύ, πάρα πολύ...
και ως γνωστόν,
ΑΛΟΙΜΟΝΟ σ'αυτούς που δεν αγάπησαν, ζωή,
την ομορφιά σου, δεν γνωρίσανε
Σ;)))
σημαίνει ίσως ότι αλλάζουμε, ότι μαθαίνουμε...
Δημοσίευση σχολίου